کد مطلب:48274 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از واژة آسمانها كه بارها در قرآن به كار رفته چيست؟ اين كه گفته شده: ما آسمان را همانند سقفي قرار داديم، يعني چه؟ با توجه به اين كه از نظر نجومي در اطراف ما بي نهايت فضا وجود دارد و چيزي كه به عنوان آسمان ميشناسيم تنها نوعي پراكندگي نور خورشيد است و چيزي به عنوان سقف نداريم.

واژه سما صدو بيست بار و جمع آن سموات صد و نود بار در قرآن تكرار شده است. ريشه واژة سمأ از سمو به معناي رفعت و بلندي است و سمأ يعني طرف بالا يا هر چيزي كه بالاي انسان قرار گيرد و بر انسان سايه افكند.

قرآن اين كلمه را در چندين مورد به كار برده است:

1. جهت بالا در قسمت مجاور زمين; (ابراهيم،24)

2. منطقهاي دورتر از زمين كه محل ابرها است;(ق،9)

3. باران;(نوح،11)

4. قشر متراكم هواي اطراف زمين; (انبيأ،32)

5. كرات آسماني; (فصلت،11)

6. آسمانهاي هفتگانه; (بقره،29) (در تفسير آسماني هفتگانه اختلاف نظر است و در اين مورد چهار نظر ارائه شده است.

در اين آيه شريفه وَ جَعَلْنَا السَّمَآءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَ هُمْ عَنْ ءَايَـَتِهَا مُعْرِضُونَ ;(انبيأ،32) و آسمان را سقفي محفوظ قرار داديم، و]لي[ آنان از نشانههاي آن اعراض ميكنند. سمأ به معناي قشر متراكم هواي اطراف زمين است، كه همانند سقفي بر بالاي سر ما قرار دارد و تمام كرة زمين را احاطه نموده، ما را از سنگهاي آسماني حفظ ميكند.

گرچه در اطراف ما بي نهايت فضا وجود دارد، ولي به كار بردن كلمة سما در مورد قشر متراكم هواي اطراف زمين (جوّ) مانعي ندارد.(ر.ك: قاموس قرآن، سيد علي اكبر قرشي، ج 3، ص 332ـ341، درالكتب الاسلامية / مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهاني، ص 249ـ250، مكتبة المرتضوية / تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 165ـ168، دارالكتب الاسلامية.)